Ewangelia na niedzielę: Dwa rodzaje ziarna, dwóch siewców, dwa rozwiązania

Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast? Odpowiedział im: Nieprzyjazny człowiek to sprawił. Rzekli mu słudzy: Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go? A on im odrzekł: Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza. Inną przypowieść im powiedział: Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach. Powiedział im inną przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło. To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata. Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście! On odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!

Mt 13,24-43

 

 

Pan w przypowieści Jezusa decyduje, aby dobre ziarno i chwast rosły razem aż do żniw. Przypowieść ukazuje pewne „podwójności” w naszym życiu: są dwa rodzaje ziarna – dobre i złe, dwóch siewców – Pan i nieprzyjaciel oraz dwa możliwe rozwiązania – pozostawić lub wyrwać chwast. Zawsze musimy dokonywać przemyślanego wyboru. Tajemnicę istnienia zła zgłębia opracowany przez Centrum Formacji Duchowej w Krakowie komentarz Silvano Faustiego SJ na niedzielę 23 lipca.

 

 

Skąd wziął się chwast?

Dlaczego zaistniało zło? Czyżby Bóg je stworzył? Czy jest niezdolny je usunąć? W trudnych sytuacjach zdarza nam się obwiniać Boga o zło. On odpowiedział na to oskarżenie z krzyża, lecz nie wszyscy usłyszeli i nie wszyscy zrozumieli tę odpowiedź. Skąd więc wziął się chwast? Odpowiedź jest jedna: „To dzieło nieprzyjaciela”.

Czy wierzę w istnienie Złego?

Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia?

Lud Boży zawsze jest i święty, i grzeszny. Co więcej, często bardziej grzeszny niż święty! A jednak to ten świat Bóg tak umiłował, że dał mu Syna swego Jednorodzonego. Kościół, którym jesteśmy, jest splątany ze złem od zewnątrz i od wewnątrz. Czasami jesteśmy kuszeni do wyrwania go niczym chwast, a Jezus przypomina przecież, że zło przezwyciężać należy dobrem. Nie potępiać, tylko czynić miłosierdzie.

Czy wierzę, że Bóg stworzył mnie dobrym?

Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?

Zamiast wyrywać zło przy użyciu przemocy i ograniczenia wolności, należy robić miejsce największemu dobru – miłosierdziu. Dobro i zło na polu Pana rosną razem „aż do żniw”. Zło zostanie usunięte dopiero na końcu – na sądzie Bożym – tak innym od naszych sądów!

Będziemy sądzeni taką miarą, jaką sami mierzymy.

Centrum Formacji Duchowej Salwatorianów w Krakowie