Urszula Rok Niestety nie widzę siebie jako biblijnego faryzeusza, który skrupulatnie wypełniał rabiniczny talmud/613 przykazań/. Mam za sobą mnóstwo poranionych ludzi swoimi grzechami. Wiele lat hulałem na lewo i prawo. Oczywiście wszystko działo się w moim życiu pod kontrolą Najświętszej Maryi Panny, której zawierzyłem całym sobą kiedy miałem dwadzieścia lat. Dzisiaj jestem nieco po sześćdziesiątce i doskonale widzę ruinę pozostałą po moich grzechach. Dzisiaj pozostała mi jedynie osobista pokuta i to w najradykalniejszej formie. Widzę doskonale skutki wieloletnich profanacji Najświętszego Sakramentu. To nic, że świadomość moja była zerowa. Na prawdę nie ma się czym chwalić lecz ze wstydu zdychać aż do ostatnich dni mojej doczesności. Jak to mówią głupota nie boli ale zabija. Pokuta, pokuta, pokuta to najlepsze antidotum dla mnie i dla tej pani z ambonki.

Urszula Rok Czy ta nawrócona pani zdaje sobie sprawę z doczesnych skutków swojej długoletniej hulanki w ciężkim grzechu? Kto za to wszystko odpokutuję? Może jej prawnuki albo ona sama w czyśćcu. Rany i patologia pozostała w doczesności dzięki jej hulajnodze to realna rzeczywistość. Bidulka dzisiaj uratowana cudem przez Maryję. Dla mnie to śmiechu warte. Nadal z ambonki realizuje swoją ucieczkę nie wiedząc dokąd zmierza. Obym się mylił.

K- J- B Niestety dzisiaj z ambonek kościelnych głoszą nam magiczne Boże Miłosierdzie, które wszystko anuluje w cudowny sposób. Niestety po tej pani pozostały pokaleczone jej dzieci. Pozostał pokaleczony mężczyzna z którym hulała na lewo i prawo tyle lat. Z tego co owa pani mówi widać, że największym winowajcom był rodzony ojciec zniewolony nałogiem alkoholizmu. Uciekła od ojca ale dokąd uciekła i kogo napotkała? Kiedyś za takie życie trzeba było srogo odpokutować. Nieraz trwało to i dziesięć lat konkretnej pokuty. Dzisiaj wystarczą łzy i dobra gadka aby wrócić do tego co utracone.

Jakby poszedł do piekła to by nie mógł już wrócić
Ojca utożsamiamy z Bogiem Ojcem ale nie po śmierci a przed.

Mówi pan tak jakby pan nigdy nie zgrzeszył....niech pan sobie zada pytanie co było aż tak wspaniale że obróciłem się przeciwko Panu i zgrzeszyłem? No to z tego samego powodu syn marnotrawny odszedł.
Odejście = grzech. Czekanie i przyjęcie przez Ojca = spowiedź i żal za grzechy a pokuta to już między grzesznikiem a Bogiem się dokonuje.Nie między grzesznikiem a nami.

Ale czy ja gdzieś napisalam ze tak nie jest? Napisalam jedynie że to nie pana ani moja rzecz oceniać czy ta pani pokutuje czy nie pokutuje i jak to robi. Ważne że ta pani przejzala na oczy i wróciła do domu a reszta jest między nią a Panem Bogiem i nie nam oceniać jej pokute.

Pozdrawiam.