Kilka dobrych rad, aby uczcić Maryję.
Oto one:
1. Poranna modlitwa – zacznij dzień z Maryją
Najpiękniejszym gestem każdego ranka gdy wstajemy jest to, gdy oddajemy siebie w ręce Maryi. Oddajmy siebie Niepokalanemu Sercu Maryi i prosimy o wszelki łaski, aby Maryja pobłogosławiła ten dzień, wyprosiła nam wszelkie potrzebne łaski na ten dzień i okryła nas Swoim płaszczem, abyśmy stali się nie widzialni od wszelkiego zła.
2. Poświęć się Niepokalanemu Sercu Maryi.
Najcenniejszą rzeczą jaką możesz zrobić w życiu, to oddać siebie, bliskich, wszystko co się posiada Niepokalanemu Sercu Maryi. Można to zrobić przez uroczysty akt oddania św. Maksymiliana Kolbe lub inne. A najpiękniejszym gestem będzie oddanie siebie w świętą niewolę miłości Jezusowi przez Maryję wg. św. Ludwika de Montfort
3. Odmawiaj Anioł Pański
Jest to modlitwa bardzo miła Maryi, przez którą możemy uprosić wiele łask. Tradycyjnie tą modlitwą modlimy się w południe, ale teraz można to robić kiedykolwiek. Dlaczego nie modlić się …Więcej

Msza Święta uwalnia nas od grzechu.
Św. Augustyn mówi jasno, że kto pobożnie słucha Mszy Św. otrzyma przebaczenie wszystkich grzechów do tej chwili popełnionych, oraz siłę, aby się wyzwolić od grzechów śmiertelnych i nie popełniać ich więcej. Przede wszystkim Msza Św. gładzi grzechy powszednie.
Anna Katana <ankakat5@gmail.com>
niedz., 5 maj, 13:34
do Anna
Msza Święta uwalnia nas od grzechu.
Św. Augustyn mówi jasno, że kto pobożnie słucha Mszy Św. otrzyma przebaczenie wszystkich grzechów do tej chwili popełnionych, oraz siłę, aby się wyzwolić od grzechów śmiertelnych i nie popełniać ich więcej. Przede wszystkim Msza Św. gładzi grzechy powszednie.
Św. Jerzy wspomina nam o pewnej biednej kobiecie, która co poniedziałek zamawiała Mszę Św. za swego męża, który dostał się do niewoli barbarzyńców, stąd przypuszczała nawet, że już nie żyje. Parę lat potem człowiek ten, uzyskawszy wolność, powrócił do żony i opowiadał, że co poniedziałek o pewnej godzinie spadały mu kajdanki z rąk i nóg i na …Więcej

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej - czwartek, 30 maja.
Uroczystość Bożego Ciała jest uczczeniem Boskiego Ciała i Krwi Chrystusa. Pomysłodawczynią tej Uroczystości jest św. Julianna z Cornillion (1193-1258). Była ona przełożoną sióstr augustianek w Mont Cornillion koło Liege.
W 1245 roku św. Julianna doznała objawień, w których Chrystus zapragnął aby ustanowiono dzień, w którym cały Kościół obchodziłby Uroczystość Jego Ciała i Krwi. Zażyczył sobie także, aby był to czwartek po Uroczystości Trójcy Przenajświętszej.
Dlaczego Czwartek?
Otóż dlatego, iż to właśnie podczas Ostatniej Wieczerzy w wieczerniku, która odbyła się, jak wszyscy dobrze wiemy w Wielki Czwartek, Chrystus ustanowił Sakrament Eucharystii, ofiarując swoje mistyczne Ciało i Krew.
Pierwsza procesja Eucharystyczna
Biskup Liege Robert po dokładniejszym zbadaniu objawień św. Julianny postanowił spełnić życzenie Jezusa. W 1246 roku odbyła się pierwsza procesja. Jednakże w tym samym roku umiera biskup Robert a wyższe …Więcej

Dziecko w świecie wiary.
Nieraz może nam się wydawać, że rzeczywistość wiary jest dla dziecka za trudna, niedostępna. Takie przekonanie zrzuca niejako z naszych barków, przynajmniej na pewien czas, odpowiedzialność za religijne wychowanie potomstwa. Tymczasem dziecko nigdy nie jest za małe na obcowanie z Bogiem i odkrywanie Jego osoby w świecie.
Mało tego, ma ono niesamowitą łatwość wchodzenia w świat wiary i potrzebę obcowania z tym, co boskie. Czyni to oczywiście na swój, dziecięcy sposób.
Gdy rzeczywistość miesza się z fikcją
Szacunek do dziecka domaga się tego, aby je, również jako noworodka, traktować poważnie.
Co to znaczy traktować dziecko poważnie? To znaczy przedstawiać mu świat i rzeczywistość takimi, jakimi są, nie okłamywać, nie zmyślać, nie ubarwiać, nie infantylizować.
Dziecięcy umysł domaga się prawdy. Dziecko buduje siebie na podstawie tego, czego doświadcza i co otrzymuje z zewnątrz.
Do 6-7 roku życia dzieci uczą się oddzielać świat fikcji od świata realnego, przy czym …Więcej

Chrystus, Wieczną Wiosną.
Friedrich Rückert, niemiecki poeta, mawiał, że "gdzie kwitnie kwiat – musi być wiosna, a gdzie jest wiosna – wszystko wkrótce zakwitnie".
Wybuch utajonego życia
"Na wiosnę całe oblicze natury jest bogate i wspaniałe. Tylko raz w roku, jedyny raz, świat, który widzimy, objawia swoje utajone moce i niejako ukazuje się naszym oczom. Wtedy to na drzewach rozwijają się liście, zakwitają sady, wyrastają kwiaty; z ziemi wyłaniają się trawy i zboża.
Następuje nagły wybuch tego utajonego życia, które Bóg umieścił w materialnym świecie. Tak, to pokazuje wam jako przykład, co może się stać na rozkaz Boga, kiedy wypowie On słowo.
Ta ziemia okrywająca się liśćmi i kwiatami, pewnego dnia przeistoczy się nagle w nowy świat chwały i światłości, w którym zobaczymy mieszkających w nim świętych i aniołów. Kto by pomyślał, gdyby nie widział wiosny na własne oczy w latach poprzednich, komu przyszłoby do głowy dwa lub trzy miesiące temu, że oblicze natury, sprawiającej jeszcze …Więcej

Czym jest uwielbienie Boga?
Jak to robić zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego?
Czy są jakieś różnice w uwielbianiu Boga po katolicku i nie po katolicku? Żeby odpowiedzieć na te pytania, spróbujmy najpierw zobaczyć, co o uwielbieniu Boga mówi sam Bóg w swoim Słowie. Bardzo mi się podoba przepiękne wezwanie do uwielbienia z Księgi Tobiasza.
„Uwielbiajcie Boga i wysławiajcie Go przed wszystkimi żyjącymi za dobrodziejstwa, jakie wyświadczył wam – w celu uwielbienia i wysławienia Jego imienia. Ogłaszajcie przed wszystkimi ludźmi dzieła Boże, jak są godne uwielbienia, i nie wahajcie się wyrażać Mu wdzięczności" (Tb 12,6).
Widzimy tu, że Słowo Boże wzywa nas do oddania Bogu chwały, do wysławiania Go i uwielbiania. A co na temat uwielbienia możemy przeczytać w Katechizmie Kościoła katolickiego? W punkcie 2639 czytamy:
„Uwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na …Więcej

Ty, który jesteś ponad nami!
Ty, który jesteś jednym z nas,
Ty, który jesteś w nas!
Oby wszyscy mogli Cię widzieć - także i we mnie.
Obym mógł przygotować drogę do Ciebie.
Obym mógł dziękować Ci za wszystko, co mnie spotyka.
Obym mógł przy tym nie zapomnieć o potrzebach innych ludzi.
Ogarnij mnie swoją miłością, tak, jak chcesz, bym ja ogarniał nią wszystkich. Oby wszystko, co jest we mnie, obrócić się mogło ku Twojej chwale. Obym nigdy nie zaznał rozpaczy. Bo jestem pod Twoją ręką, a w Tobie jest pełnia siły i dobroci. Daj nam serce czyste, byśmy mogli Ciebie oglądać, serce pokorne, byśmy mogli Ciebie słuchać. Serce miłujące, byśmy mogli Tobie służyć. Serce wierzące, byśmy mogli Tobą żyć. D. Hammarskjold

Ludzie sumienia, skarbem Kościoła.
Ludzie sumienia, to arystokraci ducha i najwięksi dobroczyńcy ludzkości.
Żyjemy w cywilizacji moralnego relatywizmu i nihilizmu, w której niemal wszystko - z wyjątkiem dobra i prawdy - jest tolerowane, a nawet akceptowane. Tego typu niska, prymitywna kultura sama siebie skazuje na śmierć.
Obecnie dochodzi nawet do tego, że niektóre grupy społeczne (na przykład politycy i lekarze) przypisują sobie władzę decydowania o tym, których ludzi i w jakiej fazie ich rozwoju można legalnie zabić.
Większej władzy nie przypisywał sobie nawet Lenin, Stalin czy Hitler. W tak barbarzyńsko "liberalnej" demokracji największą karierę robią ludzie o najbardziej wypaczonym sumieniu.
Konsekwencją wypaczonych sumień jest to, że w Unii Europejskiej - podobnie jak dwa tysiące lat temu w Palestynie - znacznie więcej ludzi głosuje na Barabasza niż na Jezusa.
Wypaczone sumienia
Wypaczenie sumienia to największa krzywda, jaką człowiek może wyrządzić samemu sobie. Na początku historii …Więcej

Ukochać EUCHARYSTIĘ.
Czym jest Eucharystia?
† Cała Eucharystia jest dziękczynieniem. Ustanowiłem ją także po to, abyście mogli dziękować.
Abyście przez uczestnictwo w niej rozwijali w sobie postawę dziękczynną.
Całe życie wasze powinno być przepojone dziękczynieniem i wdzięcznością. W tym duchu trzeba rozmawiać ze Mną i do Mnie się zwracać.
Wszystko, cokolwiek posiadacie i kim jesteście, jest Moim darem miłości. Zupełnie wszystko.
I mimo waszych buntów i niewdzięczności ciągle was kocham, wyczekuję na wasz powrót i składam nieustanną Ofiarę z siebie, by was ratować. Ta Ofiara jest wieczna, bo trwa i odbywa się cały czas.
Jest to Ofiara pozaczasowa i ponadczasowa. W niej żyjecie, nią oddychacie. Ona was ratuje w każdej chwili życia waszego. Starajcie się poznawać Prawdę o Mnie, pragnijcie jej. Wraz z tym poznawaniem będzie rosła w was wdzięczność. Niewdzięczność jest też owocem niewiedzy. Gdybyście znali choć cząstkę Prawdy i potrafili w nią wniknąć, płakałby każdy z was z powodu własnej …Więcej

Dwie łaski.
Odwieczne tradycyjne nauczanie Kościoła mówi nam, że są dwie łaski Ducha Świętego, które otrzymujemy za pośrednictwem Maryi.
Jest to łaska nawrócenia i uświęcenia.
Łaska nawrócenia jest wtedy, gdy człowiek jest wydobywany z grzechu ciężkiego do życia w łasce uświęcającej.
Gdy człowiek chwyta za rękę Maryję, to Ona pomaga jemu przezwyciężać zło i grzech w jego życiu. Bo przecież Maryja zawsze miażdży pod stopami szatana.
Przez uświęcenie – Maryja prowadzi duszę do głębszego zjednoczenia z Chrystusem.
Najprostszą drogą do tego zjednoczenia z Bogiem jest Maryja - Jej oddanie siebie, całego swojego życia i wszystkiego co się posiada. Najlepiej to uczynić przez oddanie się w świętą niewolę miłości Jezusowi, przez ręce Maryi.
Łaska uświęcająca różni się od łaski uczynkowej tym, że Najświętsza Maryja Panna udziela łaski przygotowującej, zanim będziemy zjednoczeni z Bogiem. Bóg dał nam Swoją Matkę Maryję, by pokazać nam drogę do nieba i to, że nas bardzo kocha. Dlatego najlepszą …Więcej

Cierpienie i choroba w świetle wiary.
Cierpienie i choroby człowieka to jeden z najtrudniejszych problemów zawsze niepokojących ludzkość. Odczuwają to także chrześcijanie, jednak światło wiary pomaga im przeniknąć głębiej tajemnicę cierpienia i samo cierpienie mężniej znosić.
Nie tylko bowiem na podstawie słów Chrystusa rozumieją znaczenie i wartość choroby dla własnego zbawienia i dla zbawienia świata, lecz także wiedzą, że gdy zachorują, Chrystus, który za swego życia na ziemi często nawiedzał i uzdrawiał chorych, okaże im swoją miłość.
W Starym Testamencie chorobę traktowano jako pewien egzamin, przeciwko któremu rodził się bunt, ale widoczny był rozpoznawalny element planu Bożego.
U proroków pojawia się idea, że cierpienie jest nie tylko przekleństwem i konsekwencją grzechu, ale że znoszenie cierpienia uzdalnia człowieka do bycia bardziej dla innych (Por. YC 240).
Choroba często staje się drogą nawrócenia. W Nowym Testamencie Jezus jawi się jako lekarz, którego nie potrzebują zdrowi …Więcej

Między ważnym, a pilnym.
W życiu istnieją sprawy błahe, ważne i pilne. Nie każda sprawa ważna jest pilna i nie każda pilna ważna. O ile jeszcze jako tako potrafimy je rozróżnić w głowie, o tyle często nie radzimy sobie z tym, którą z nich w danym momencie się zająć.
Na przykład, dorosły syn ma mamę w podeszłym wieku. Przesiaduje całymi dniami samotna w domu. Syn słusznie myśli sobie: „No wypadałoby w końcu do niej wpaść, wypić kawę, porozmawiać. W końcu to moja mama – ważna sprawa”. Ale tygodnie mijają. Bo trzeba jeszcze zrobić to i tamto, tam pojechać, kogoś spotkać, coś załatwić, skończyć robotę na czas.
A czasu wciąż brakuje. I tak sobie kalkuluje: „W sumie mama może jeszcze poczekać. Nic się przecież nie stanie. To nie jest pilna sprawa”. I tak to, co naglące w rzeczywistości wypchnęło to, co ważne. Pewnego dnia mama nagle umiera. Syn, dowiadując się o tym, wyrzuca sobie: „Jaka szkoda, że nie zdążyłem z nią spotkać się przed śmiercią. Jaki ze mnie tępak. Tyle razy chciałem do niej …Więcej

Na czym polega życie wieczne?
Jezus obiecuje życie wieczne tym, którzy wierzą w Niego i są posłuszni Jego Słowu.
Czym jest życie wieczne? Jest to życie Boga.
Na czym polega życie wieczne?
Katolicy bez przygotowania w tematach rzeczywistości nieba, gdy słyszą wyrażenie „ŻYCIE WIECZNE”, natychmiast myślą o życiu po śmierci fizycznej.
Natomiast życie, które Jezus chce nam dać, jest życiem Boga. Święty Jan, ewangelista miłości, powtarza często, że Bóg jest miłością. Z tego powodu człowiek, który jest posłuszny Jezusowi z miłości, otrzymuje Ducha Świętego, niestworzoną MIŁOŚĆ Ojca i Syna.
Jakie są efekty obecności Ducha Świętego w człowieku?
Pierwszy z nich polega na tym, że człowiek czuje się dzieckiem Boga i dzięki czemu ma słodką świadomość bycia błogosławionym i kochanym przez Niego. Nic i nikt nie może zakłócić pokoju jego serca. „Jeśli Bóg jest ze mną, kto może być przeciwko mnie”, wyznaje pojednany z Bogiem. W każdej sytuacji oddaje się on woli Bożej, ponieważ jest głęboko przekonany …Więcej

Kiedy Jezus najbardziej pomógł światu?
Gdy doświadczamy cierpienia, często pytamy: "Dlaczego?". Wydaje nam się, że jeśli poznamy przyczynę, to wszystko zrozumiemy i będziemy szczęśliwsi. Czy jednak rzeczywiście ulgę i radość przyniesie nam informacja, dlaczego coś wydarzyło się nam, a nie sąsiadowi?
Istnieje takie hebrajskie słowo lamma, które ma dwa znaczenia: "dlaczego" i "po co". Trochę jak zawias w drzwiach, który ma podwójną funkcję - z jednej strony trzyma się futryny, a z drugiej strony trzyma skrzydła drzwi. Pojawia się ono na przykład w zdaniu: "Eloi, Eloi, lema sabachthani, to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?" (Mt 15,34), które Jezus wypowiedział na krzyżu. Gdy więc ktoś używa tego hebrajskiego słowa, nie tylko próbuje pokazać powód, ale także wydobyć sens.
Zastanówmy się zatem, czy naprawdę pomogłoby mi, gdyby objawił się Pan Jezus lub we śnie powiedział: "Wiesz co, masz raka dlatego, że takie dwie cząsteczki połączyły się z trzecią, i ta trzecia wpłynęła na …Więcej

Co właściwie oznacza słowo „Alleluja”?
Przez całe 40 dni Wielkiego Postu słowo „Alleluja” nie istnieje w liturgii Kościoła. Nie wymawia się go ani razu. Dopiero podczas liturgii Wigilii Paschalnej kapłan intonuje wspaniałe „Alleluja”, które jest od tej chwili wymawiane i wyśpiewywane bardzo często.
Alleluja, chwalcie Pana!
Dlaczego tak się dzieje? Co oznacza to słowo i dlaczego tak mocno związane jest z okresem Wielkanocy?
Alleluja bierze swój początek w hebrajskim wyrażeniu oznaczającym „chwalcie Pana”. Najczęściej występuje jako antyfona powtarzana pod koniec psalmów. Słowo to odnaleźć można także w Księdze Tobiasza, gdzie oznacza hymn pochwalny, który będzie śpiewany w nowym Jeruzalem.
Bramy Jerozolimy będą odbudowane z szafiru i ze szmaragdu, a wszystkie mury twoje z drogich kamieni. Wieże Jerozolimy będą zbudowane ze złota, a wały ochronne ze szczerego złota. Ulice Jerozolimy wyłożone będą rubinami i kamieniami z Ofiru. Bramy Jerozolimy rozbrzmiewać będą pieśniami wesela, a …Więcej

Wielkanoc w sowieckim łagrze.
Zmartwychwstanie Chrystusa niesie nadzieję i przemienia serca nawet w tak nieoczekiwanych miejscach, jak sowiecki łagier. Żaden enkawudzista nie powstrzyma radosnego przesłania: „Chrystus zmartwychwstał!"
Wydarzenie miało miejsce w roku 1940 w sowieckim łagrze pod Omskiem, a opisał je syn głównego bohatera, śp. ks. Antoni Papużyński, marianin.
Żeby z poniższego świadectwa niczego nie ująć, ani bezwiednie czymś go nie podkoloryzować, przepisuję je w całości z półrocznika „Personalizm” (2002 nr 3 s.19):
„W samą Wielkanoc zwieziono część ogromnej rzeszy skazańców, a część zegnano w jedno miejsce koło Omska i wśród nich ustawiono coś w rodzaju wysokiej mównicy w celu głoszenia propagandy sowieckiej. Wygłoszono kilka przemówień — uświadamiających że «kto nie rabotajet ten kuszat' nie budiet”. Następnie z miasta sprowadzono zespół muzyczny wraz z harmonią, jedynym akompaniamentem, który zaśpiewał stojącym w zimnie i głodzie łagiernikom sławną piosenkę, znaną chyba …Więcej

Milczący świadkowie Męki i Zmartwychwstania Chrystusa.
Relikwie Krzyża Świętego
Zgodnie ze zwyczajem żydowskim wszystkie narzędzia, które służyły do wykonania wyroku śmierci na skazańcu musiały być wrzucone do rowu i zakopane. Przedmioty te budziły bowiem ogólny wstręt, dlatego starano się je pogrzebać na zawsze. Zgodnie z tą praktyką zakopane zostało także drzewo Krzyża – świadek Męki i Śmierci Zbawiciela. Przez wieki cenne pamiątki Wielkiego Piątku spoczywały w ziemi. Odszukała je dopiero w roku 326 św. Helena.
Odkopano trzy krzyże, gwoździe i napis z tabliczki na Krzyżu. Według jednej z relacji, by rozpoznać, który ze znalezionych krzyży należał do Chrystusa, przykładano je do chorej kobiety.
Prawdziwy okazał się ten, przy którym kobieta odzyskała zdrowie. Św. Helena jedną część prawdziwego Krzyża dała swemu synowi, Konstantynowi, drugą przesłała do Rzymu, a trzecią, największą, pozostawiła w kościele jerozolimskim.
W 614 r. król perski Chozroes zdobywszy Jerozolimę, zrabował tę …Więcej

Miłosierdzie w myśleniu, czyli o tym, jak bije ludzkie serce.
Człowiek potrafi być miłosierny. Nie zawsze tego chce. Nie zawsze wierzy w sprawiedliwość czynów miłosiernych. Czasami ocenia je wręcz jako naiwne.
Stać go jednak na miłosierdzie, ono wyzwala w nim bowiem więcej niż wydaje mu się, że zdoła zrobić. Jakby sprawiedliwość była zbyt małą odpowiedzią wobec zła, którego doświadcza. Jakby była nieodpowiednia, by jego samego ocalić. Dlatego bycie miłosiernym tak go pociąga, a jednocześnie przeraża. W jakiś sposób boi się być miłosierny. Nie rozumie, że można być aż tak dobrym. Że można nie tylko miłosiernie się wzruszać, postępować, ale i miłosiernie myśleć. Że w taki sposób może bić jego ludzkie serce.
Przekroczyć próg.
Przyglądając się współczesnej Polsce, zresztą nie tylko jej, można odnieść wrażenie, że istniejące tutaj podziały polityczne czy kulturowe coraz intensywniej uwidaczniają ciągle pogłębiającą się i właściwie niemożliwą już do zasypania przepaść między ludźmi. Myli się …Więcej

Św. Faustyna - prorok czasów ostatecznych.
26/11.37. Dziś ujrzałam, jak święte tajemnice były spełniane bez szat liturgicznych i po domach prywatnych, dla chwilowej burzy i ujrzałam słońce, które wyszło z Najświętszym Sakramentu i zgasły, czyli zostały przyćmione inne światła i wszyscy mieli zwrócone oczy ku temu światłu; lecz znaczenia nie rozumiem w tej chwili. (Dz 991)
Nie można się oprzeć w skojarzeniu tej wizji św. Faustyny do czasu panowania antychrysta.
Prześladowania Kościoła w minionym XX wieku, szczególnie w krajach komunistycznych, przybrały na sile. Matka Boża w Fatimie w tym samym roku, w którym wybuchła rewolucja październikowa, prosiła o modlitwę za nawrócenie Rosji, „aby nie rozszerzała swoich błędów”.
Po rewolucji bolszewickiej w ZSRR zaczęto akcję likwidowania religii, tego "opium dla ludu", jak ją nazywano: zamykano kościoły, aresztowano lub przepędzano księży... Wierni pozostawali bez pasterzy, bez sakramentów. Gromadzono się więc po domach, na stół kładziono skrycie …Więcej

Zmartwychwstanie w życiu
chrześcijanina.
Nadzieja istotna.
Podstawową sprawą w życiu człowieka jest nadzieja. Ludzie często o niej nie myślą, ale ostatecznie każdy ją ma i musi mieć. Życie ludzkie bez nadziei jest po prostu niemożliwe. Najlepiej widać to w sytuacjach kryzysowych. Człowiek nadziei wychodzi z nich zwycięsko. Człowiek, który traci nadzieję, wewnętrznie się załamuje, kurczy się w sobie, popada w zniechęcenie aż po rozpacz i próbę samobójstwa. Najczęściej jednak nadzieja, którą człowiek w sobie nosi jest przez niego nieuświadomiona.
Jest mu przekazywana przez wychowanie, środowisko, propagandę, panujące w społeczeństwie wartości itd. Człowiek często ucieka od pytania o nadzieję, bo czuje podświadomie, że jest ona u niego słaba. Ale i wówczas ma nadzieję, że mu się uda uciec od tego pytania, że jakoś to będzie, potrafi coś przetrzymać, czegoś uniknąć. W sposób dramatyczny ujawnia się to w obliczu śmierci. Tutaj bowiem nadzieja, którą w sobie nosimy, musi być silna, by …Więcej