O uzdrowieniu przez Pana Jezusa z gorączki teściowej Piotra (Łk 4,38n; por. Mk 1,29-32): Z komentarzy Ojców kościoła:
1. św. Hieronim (347-420, dr Kościoła, egzegeta, pisarz łaciński):
„Oby Pan przyszedł do naszego domu i wszedł doń, i uzdrowił gorączkę naszych grzechów! Każdy z nas bowiem gorączkuje: gorączkuję, gdy gniewam się. Ile bowiem jest występków, tyle chorób niosących gorączkę. Ale błagajmy Apostołów, aby prosili Jezusa: niech do nas przystąpi, niech dotknie naszej ręki. Jeśli jej dotknie, natychmiast ustąpi gorączka. Jest bowiem najlepszym lekarzem (Wj 15,26), prawdziwym arcylekarzem, zwłaszcza dla tych, którzy się źle mają (Mk 2,17). Lekarzem był Mojżesz, Izajasz, lekarzami są wszyscy święci. O jednak jest Arcylekarzem. Umiał troskliwie dotknąć żył i poznać tajemnicę chorób. Nie dotknął ucha, czoła, czy jakiejkolwiek innej części ciała, ale dotknął ręki: ogarnęła ją bowiem gorączka, bo nie czyniła dobrych uczynków! Niech najpierw zostaną uleczone nasze uczynki, a wtedy i gorączka, a nie ustąpi ona inaczej, jeśli nie będą wyleczone uczynki (ich motywy, intencje – dop. mój). Gdy ręce nasze wykonują złe uczynki, wtedy leżymy na łożu: nie możemy powstać, nie możemy chodzić, jesteśmy całkowicie chorzy.
I zbliżył się do tej, która chorowała. Nie mogła sama powstać, bo leżała na łożu i dlatego nie mogła wyjść Mu naprzeciw. Ale On, lekarz pełen miłosierdzia, sam idzie do łoża. I zbliżył się. Bacz na to, co mówi:
„Powinnaś była wyjść naprzeciw Mnie przychodzącemu, powinnaś była pójść do drzwi i przyjąć Mnie, aby twoje zdrowie nie było tylko dziełem Mojego miłosierdzia, ale i twojej woli. Ponieważ jednak silna gorączka cię powaliła, nie możesz się podnieść. Ja sam więc przychodzę”.
„I podniósł ją, i ujął za rękę”. Ujął za rękę. Gdy Piotr znajdował się na morzu w niebezpieczeństwie i już tonął, On dotknął jego ręki i podniósł go (Mt 14,28-31)… Dotknął Jezus reki i uciekła gorączka. Oby dotknął i naszej reki, oby oczyścił nasze uczynki, oby wszedł do naszego domu i obyśmy mogli się podnieść nieco z naszego łoża i nie leżeli. Powstańmy, stańmy na nogi! Powinniśmy się wstydzić, że przed Jezusem leżymy. …
Jeśli nie możemy dotknąć Jego ręki, upadnijmy Mu do stóp.
… „I natychmiast opuściła ja gorączka i służyła im”. Nie wystarczyło, że sprawił, iż opuściła ja gorączka, ale zostaje powołana do służenia Chrystusowi. „I służyła im”. Służyła stopami, służyła rękoma, biegał tu i ówdzie, i czciła Tego, przez Którego została uzdrowiona. My też służmy Chrystusowi! On chętnie przyjmuje naszą służbę, choćbyśmy mieli skalane ręce; a ponieważ On sam uzdrowił, więc na to, co uzdrowił, raczy też spojrzeć. Jemu chwała na wieki wieków. Amen”.

‿

"Nie po to przyszliśmy na świat,
by żyć stosownie do oczekiwań innych.
Aby dać światu z siebie coś wyjątkowego,
każdy z nas musi cenić swą indywidualną wartość
i podążać za swoimi marzeniami..."