Adóro te devóte, látens Déitas,
Quæ sub his figúris, vere látitas:
Tibi se cor meum totum súbjicit,
Quia, te contémplans, totum déficit.
Visus, tactus, gustus, in te fállitur,
Sed audítu solo tuto créditur:
Credo quidquid díxit Dei Fílius;
Nil hoc verbo veritátis vérius.
In cruce latébat sola Déitas,
At hic látet simul et humánitas:
Ambo támen crédens átque cónfitens,
Peto quod petívit latro pœnitens.
Plagas, sicut Thomas, non intúeor,
Deum támen meum te confíteor.
Fac me tibi sémper mágis crédere,
In te spem habére, te dilígere.
O memoriále mortis Dómini,
Panis vivus, vitam præstans hómini,
Præsta meæ menti de te vívere,
Et te illi semper dulce sápere.
Pie pellicáne, Jesu Dómine,
Me immúndum munda tuo sánguine,
Cujus una stilla salvum fácere,
Totum mundum quit ab ómni scélere.
Jesu, quem velátum nunc aspício,
Oro fíat illud, quod tam sítio:
Ut, te reveláta cernens fácie,
Visu sim beátus tuæ glóriæ. Amen.

====================================================

Śpiewnik Wrocławski 1865 podaje, jako pieśń do Koronki w czwartek do Przenajświętszego Sakramentu, następujący przekład hymnu Adoro te devote:

Kłaniam Ci się nabożnie Boże utajony,
Znakami chleba, wina cale zasłoniony.
Tobie się serce moie za wszystkiem poddaje,
Bo Cię w tym Sakramencie pojmując uznaje.
Z widzenia, dotykania, z smaku mylna miara,
Że Bóg w tym Sakramencie, jedna uczy wiara:
Wierzę co rzekł Bóg sprawca Sakramentu tego,
Na którego nic nie jest słowa prawdziwszego.
Na krzyżu Bóstwo tylko było utajone,
W Sakramencie ołtarza Ciało zasłonione,
Boga jednak człowieka wiarą tu poznaję,
Któremu prośbę z łotrem pokorną oddaję.
Choć na blizny z Tomaszem oka nie podnoszę,
Bogiem Cię jednak moim wyznawam i proszę,
Spraw, abym co raz większą wiarę tu pomnażał,
W Tobie pokładał ufność, i miłością gorzał.
O pamiątko okrutnéj śmierci Pana mego!
Chlebie żywy, człowieka żywiący każdego,
Daj duszy mojéj życie brać z samego Ciebie,
Żebym Cię chwalił w życiu i żył z Tobą w niebie.
Pelikanie mój Jezu, ze wszech miar miłośny,
Niech obmyty krwią Twoją będę grzésznik sprośny,
Którego jedna kropla spływająca z Ciała,
Na obmycie całego świata dośćby miała.
Jezu mój, na którego patrzę zakrytego,
Bądź skuteczną ochłodą pragnienia mojego,
Żebym w niebie poglądał na Twoję twarz jaśnie,
Niech im światłość niebieska na wieki nie zgaśnie. Amen.